Giráldez: Kiedy Real jest energiczny, bardzo trudno jest wyjść przy nich z piłką

– Plan na mecz i kontrowanie Realu? Myślę, że mieliśmy jeden mecz do 30. minuty. W tym okresie poza kontrowaniem potrafiliśmy wychodzić spod ich pressingu i zmuszać ich do powrotów do obrony. Do tego oni nie stworzyli żadnego zagrożenia poza stałym fragmentem. Potem oczywiście oni mają większą fizyczność i większy rytm gry od nas. Spychają cię tym indywidualnie i drużynowo. W ostatnich 15 minutach pierwszej połowy i pierwszych 15 drugiej graliśmy za długo w nisko ustawionym bloku. Plan zakładał szukanie zranienia ich poprzez szybkie wyjścia. Wiedzieliśmy też, że ich pomysł to krycie każdy swego w pressingu. Próbowaliśmy tym mieszać poprzez ruchy Durána i Minguezy, który zaczynał na boku, a potem schodził do środka, by zostawać drugim pomocnikiem. Szukaliśmy w tym ich zagubienia i zyskania czasu na rozegranie. Chcieliśmy tworzyć wiele okazji na naszej prawej stronie, gdzie uważaliśmy, że muszą dokonywać więcej zmian w pozycjach defensywnych Bellinghama i Viníciusa. Do tego próbowaliśmy grać agresywnie w wysokim bloku, co momentami wiele nas kosztowało. Wiedzieliśmy, że trzeba grać tak albo w niskim bloku, bo granie w średnio ustawionym bloku to moim zdaniem najgorsze, co możesz zrobić przeciwko nim przy ich zdolnościach do atakowania przestrzeni. Dobrze broniliśmy i mieliśmy szczęście potrzebne do wygrania meczu na Bernabéu, bo oni mieli swoje sytuacje, by wyrównać i także wygrać. My z kolei nie mieliśmy szczęścia w wielu klarownych kontrach, sytuacjach jak 3 na 2, 2 na 1 czy 1 na 1. Zabrakło nam w tych akcjach tej agresywności. Ogólnie rozegraliśmy dobry mecz poza okresem po czerwonej kartce, kiedy drużyna mi się nie podobała.

– Gra obronna? Jeśli nie bronisz dobrze, nie da się rywalizować w meczu Primery, nie mówiąc o grze przeciwko Realowi Madryt na Bernabéu. Oczywiście zagraliśmy dobre spotkanie w defensywie. Uważam, że były 2-3 sytuacje, które musimy skorygować, bo stworzyli sobie okazje bramkowe oraz kolejne 2-3, które są zasługą ich brutalnego talentu. Mieliśmy zamiar trochę bardziej zabezpieczyć się po prawej stronie, czyli po ich lewej, wykorzystując asekuracje Starfelta w tym sektorze. On zazwyczaj ma kryć swojego zawodnika, ale tym razem pozostawał wolny, by ze swoją szybkością dawać nam pokrycie głębokości i trzymać tę stronę z Carreirą. To pozwoliło też odciągać Marcosa Alonso z naszej lewej strony, gdzie jeśli nie gra Rodrygo, to oni nie grają tam tak głęboko. Myślę, że dobrze to zrozumieliśmy. W pressingu dawaliśmy większą swobodę ich stoperom czy lewemu obrońcy, ale przeciwko takim mocnym zespołom musisz mieć jakieś słabości, jeśli chcesz grać każdy swego. A kiedy broniliśmy w niskim bloku, byliśmy bardzo skoncentrowani i dobrze zorganizowani. Do tego dobrze budowaliśmy energię na kontry. W tym względzie rozegraliśmy świetny mecz, przy czym, oni mimo wszystko znaleźli swoje sytuacje do strzelenia gola.

– Pressing Realu bez Militão był gorszy? W momentach, w których byli bardzo energiczni — jak po czerwonej kartce czy w ostatnim kwadransie pierwszej połowy — bardzo trudno jest wyjść przy nich z piłką, bo odbierają ci szybko mnóstwo czasu na grę. To zawodnicy, którzy pokrywają ogromne przestrzenie. Do tego nawet jeśli wychodzą wysoko, to są tak szybcy, że zabezpieczają przestrzeń za swoimi plecami. Uważam, że na starcie przy modyfikacjach na ten mecz mogliśmy atakować ich częściej po lewej stronie z Moribą, Minguezą i Zaragozą. Także źle odczytaliśmy niektóre wznowienia od bramki, aby dotrzeć do wolnych zawodników lub zagrać gdzieś indziej niż w strefy Rüdigera, Militão czy Tchouaméniego, gdzie nie dało się wygrać pojedynku. Tak zaprzepaściliśmy wiele ataków. To bardzo fizyczna drużyna i kiedy są podłączeni oraz ruszają do pressingu, to bardzo trudno jest od nich uciec. Kiedy jesteś zdolny zepchnąć ich do niskiej obrony, to mają więcej trudności, bo mają wielu ofensywnych piłkarzy czujących się niewygodnie blisko swojej bramki. Tego szukaliśmy w tych akcjach, takich jak ta na 1:0, gdy mogliśmy wstrzymać grę i poszukać zagrożenia już przy ich ustawionej drużynie.

– Czy ten Real i Xabi Alonso mogą wygrać mistrzostwo? Bez wątpienia. Po pierwszy, to świetny trener, otoczony bardzo dobrymi ludźmi w sztabie szkoleniowym. Do tego ma niesamowitą kadrę. Moim zdaniem ma ogromnego pecha z kontuzjami zawodników z linii defensywnej. Uważam, że to trener z wieloma zasobami, który potrafi zmieniać mecze zarówno w ofensywie, jak i w defensywie. Oczywiście oni mają inny sposób pracy po latach z Ancelottim i muszą się do tego dostosować. To dwóch wielkich szkoleniowców, a czas działa na korzyść trenerów, by móc lepiej reprezentować na boisku zamysły trenera. Myślę, że Real Madryt na pewno nie mógłby mieć lepszego trenera. Życzę mu całego szczęścia i myślę, że należy zachować w jego przypadku cierpliwość.

– Jakie są zasługi Celty i ile jest winy Realu? W każdym meczu, który wygrywa jedna drużyna, jest zarówno zasługa zwycięzcy, jak i błędy rywala. Tak jest zawsze. Ja oceniam to, co dotyczy mojego zespołu. Zrobiliśmy wiele rzeczy dobrze i mówiłem o tym, co mi się podobało i co nie. Trochę zjadły nas wątpliwości, czy iść po drugą bramkę, czy pilnować wyniku mając przewagę liczebną. To mi się nie podobało. Wolałbym, abyśmy potrafili kreować więcej gry z dala od naszej bramki. A Real Madryt zrobił wiele rzeczy dobrze: stworzył sytuacje, miał momenty, w których nas przytłoczył i też mógł osiągnąć dużo lepszy rezultat. Wynik ma tendencję do przykrywania dobrych rzeczy tych, którzy przegrywają i nadmiernego podkreślania dobrych rzeczy drużyny, która wygrywa. Nie zawsze jest to do końca sprawiedliwe.