Sekrety murawy na Klubowym Mundialu: warstwa drenażowa, geowłóknina i „rok badań”, by uniknąć krytyki

Murawa to jeden z głównych tematów Klubowego Mundialu. Zmienna pogoda o tej porze roku w Stanach Zjednoczonych – od ekstremalnych upałów po tropikalne burze – oraz intensywny harmonogram meczów, rozgrywanych często w największym skwarze, sprawiły, że stan trawy stał się punktem spornym między organizatorami a drużynami. Dlatego warto zajrzeć do wnętrza MetLife Stadium – areny półfinałów i finału turnieju – by zobaczyć, jaki rodzaj murawy wybrała FIFA na najważniejsze mecze, opisuje dziennik El Mundo.

Na co dzień murawa stadionu MetLife – domowego obiektu New York Giants i New York Jets z NFL – to sztuczna trawa, tak jak na wielu stadionach futbolu amerykańskiego. Jednak na potrzeby Klubowych Mistrzostw Świata FIFA zdecydowała się na naturalną trawę. Po fali krytyki dotyczącej nawierzchni na Copa América 2024, organizacja pod przewodnictwem Gianniego Infantino „prowadziła badania przez cały rok”, analizując różne opcje, aż znalazła najlepszą możliwą.

„To murawa Tahoma 31”, wyjaśnia w rozmowie z El Mundo Blair Christensen, odpowiedzialny za nawierzchnie stadionów podczas turnieju. „Używana jest również na pięciu innych arenach Mundialu. Poświęciliśmy ponad rok na badania i rozwój, by ją wybrać. Przeanalizowaliśmy klimat, wykonaliśmy testy uprawowe i liczne pomiary. Znamy warunki panujące na stadionie. Przywieźliśmy specjalnie przygotowaną murawę na to wydarzenie, wierzyliśmy, że wytrzyma trudy turnieju i tak właśnie się dzieje. Nie będzie problemu z rozegraniem czterech meczów w tydzień”, zapewnia.

Z farmy w New Jersey
Ten typ trawy jest na co dzień wykorzystywany przez zespoły NFL, takie jak Chicago Bears i Philadelphia Eagles, drużyny MLS z Louisville i Filadelfii, a także zespoły MLB, m.in. Los Angeles Dodgers i Los Angeles Angels. Według producenta to trawa „idealna na pola golfowe i boiska sportowe w klimacie zarówno ciepłym, jak i chłodnym”.

Została ona przetransportowana nocą na 23 ciężarówkach chłodniczych z farmy Tuckahoe Turf Farms w New Jersey, oddalonej o 150 kilometrów od MetLife Stadium, pięć dni przed pierwszym meczem. „Ta murawa ma charakterystyczne włókna powierzchniowe, które zapewniają jej sprężystość i stabilność”, tłumaczy Christensen. Ale to nie jedyny istotny element.

Upał i brak automatycznego systemu zraszania, jak w przypadku boisk z naturalną trawą, utrudniły pielęgnację nawierzchni. Przed meczami i w przerwach pracownicy stadionu nawadniają boisko ręcznie, przy pomocy maszyn i węży, co dla niektórych trenerów – jak Niko Kovač z Borussii Dortmund – jest niewystarczające. „Ilość podlewania była niewystarczająca, bo nie mają do tego odpowiedniego sprzętu. Kiedy murawa jest zbyt sucha, to aż się do niej kleisz”, mówił na konferencji prasowej.

Aby temu zapobiec, FIFA zainstalowała pod naturalną nawierzchnią 85-milimetrową warstwę drenażową oraz geowłókninę, przez co murawa została nieco podniesiona względem standardowej wysokości i utworzono pięciocentymetrową, ustabilizowaną warstwę trawy, zauważa El Mundo.

Największą zmianą w porównaniu do Copa América – będącą powodem wcześniejszej krytyki – jest brak betonowej podstawy pod trawą. Teraz zastosowano technologię włókien stabilizujących, które mają zwiększyć jej odporność. „Codziennie prowadzimy testy: mierzymy wilgotność, gęstość… wszystko po to, by osiągnąć optymalne parametry”, mówi Christensen.

MetLife Stadium będzie gościć nie tylko półfinały i finał Klubowego Mundialu, ale również finał Mistrzostw Świata reprezentacji w przyszłym roku. ”Uczymy się każdego dnia, ale wbrew temu, co się mówi, to nie jest próba generalna przed 2026 rokiem. To historyczne wydarzenie – największy Klubowy Mundial w historii. Jesteśmy zadowoleni i niczego tu nie testujemy”, podkreśla Luis Castro, dyrektor meczowy FIFA.