Analiza Komitetu Technicznego Arbitrów: błąd sędziego przy golu Ferrana i prawidłowe anulowanie gola Ardy Gülera [VIDEO]

Komitet Techniczny Arbitrów w czwartek upublicznił wyjaśnienia dotyczące niektórych decyzji sędziów z trzech pierwszych kolejek na hiszpańskich boiskach. Zrobił to, analizując kilka akcji w materiale wideo z narracją Marty Frías, rzeczniczki CTA. W ocenach czterech wybranych sytuacji z Primera División nie wahał się przyznać do dwóch błędów sędziowskich. Na tapet wzięto też trzy sytuacje z Segunda División. Przedstawiamy, co dokładnie powiedziano o sytuacjach z poniższego materiału.

1. kolejka: Mallorca – FC Barcelona. Gol Ferrana (błąd arbitra)
Jak ta sytuacja pomaga zrozumieć protokół w przypadku podejrzenia wstrząsu mózgu? Przepisy są jasne: przy uderzeniu w głowę najważniejsze jest zdrowie zawodnika. Obrońca Mallorki dostaje mocną piłką w głowę i upada w swoim polu karnym.

Kilka sekund później napastnik Barcelony zdobywa bramkę.

Co mówi protokół? Przy jakimkolwiek podejrzeniu wstrząsu mózgu sędzia powinien natychmiast przerwać grę, by zawodnik został zbadany. W tej akcji arbiter pozwolił grać dalej, choć uderzenie obrońcy wymagało zatrzymania meczu od razu.

Tylko jeśli strzał na bramkę nastąpiłby bezpośrednio po samym uderzeniu, gol mógłby zostać uznany. Prawidłową decyzją było więc wstrzymanie gry. Ta sytuacja przypomina: najpierw bezpieczeństwo piłkarza, dopiero potem cała reszta.

2. kolejka: Levante – Barcelona. Ręka Balde (dobra decyzja arbitra)
Z tej akcji zrozumiemy, kiedy mamy do czynienia z przewinieniem ręką. Kluczowy jest ruch ramienia.

Co się dzieje? Ręka startuje z niskiej pozycji i, gdy napastnik składa się do strzału, unosi się aż do kąta prostego względem tułowia. To nienaturalne ułożenie w kontekście gry. Tym ruchem obrońca świadomie powiększa sylwetkę i blokuje ręką piłkę lecącą w światło bramki.

Sędzia słusznie dyktuje rzut karny – ramię znalazło się w miejscu niedozwolonym i zatrzymało czytelny strzał na bramkę.

3. kolejka: Alavés – Atlético Madryt. Gol Giuliano (błąd arbitra)
Jak działa spalony w nietypowych akcjach? Przy golu Atlético strzelec znajduje się na pozycji spalonej.

Zagranie jest nietypowe: bramkarz Alavés wychodzi, by zablokować pierwszy strzał. Są dwa rykoszety i ostatecznie pada gol. VAR koncentruje się na możliwej ręce napastnika, ale nie analizuje pozycji spalonej, więc bramka nie powinna zostać uznana.

Półautomatyczna technologia spalonego błędnie interpretuje dotknięcie piłki przez bramkarza Alavés jakby „kasowało” spalonego, podczas gdy zawodnik wciąż pozostawał na pozycji nieuprawniającej do gry.

3. kolejka: Real Madryt – Mallorca. Ręka Ardy Gülera (dobra decyzja arbitra)
W tej akcji przypominamy zasadę dotyczącą goli zdobytych po kontakcie piłki z ręką. Zawodnik Realu Madryt trafia do siatki po tym, jak piłka odbija się od jego ramienia, a wcześniej bramkarz Mallorki broni pierwszy strzał.

Obowiązująca od kilku sezonów zasada jest powszechnie znana. Mówi ona, że przewinienie popełnia zawodnik, który zdobywa bramkę bezpośrednio po tym, jak piłka dotknie jego ręki lub ramienia – nawet przypadkowo.

W tej sytuacji, mimo że to drugi strzał, ze względu na bardzo krótki odstęp czasu i sposób, w jaki wszystko się odbywa, całość tworzy jedną akcję i spełnia kryterium bezpośredniości. Dotyczy to również dobitki po rykoszecie od bramkarza lub słupka. Dlatego ostateczne anulowanie gola po interwencji VAR było prawidłowe. Pamiętajmy: gdyby zawodnik Realu zamiast strzelać podał do partnera, a ten zdobył bramkę, gol byłby zgodny z przepisami.

Segunda División: Sporting – Córdoba. Ręka w polu karnym (dobra decyzja VAR)
Czego uczy ta akcja o przewinieniach ręką? Przypomina podstawową zasadę: nie każde dotknięcie piłki ręką to faul.

Sędzia dyktuje rzut karny, ale po analizie VAR koryguje decyzję. Dlaczego? Bo w momencie kontaktu ręka obrońcy jest całkowicie ułożona przy ciele – to naturalna pozycja. Aby ukarać zagranie ręką, musi zaistnieć jeden z dwóch warunków: dobrowolny ruch ręki do piłki albo nienaturalne ustawienie ręki, które nienależycie powiększa sylwetkę. Tu pierwszy werdykt był błędny, a interwencja VAR – słuszna.

Segunda División: Saragossa – Andorra. Czerwona karta (dobra decyzja arbitra)
Jak interpretować oczywistą sytuację bramkową w takiej akcji? Obrońca Saragossy fauluje napastnika Andorry, który szedł sam na bramkę z realną szansą na gola.

To klasyczny faul taktyczny. Mamy do czynienia z oczywistą sytuacją bramkową – odległość od bramki nie zmniejsza wagi przewinienia, bo szanse, że inni obrońcy dogonią napastnika, były bardzo małe. Decyzja sędziego o czerwonej kartce była prawidłowa.

Segunda División: Córdoba – Las Palmas. Uderzenie w twarz (błąd arbitra)
Obrońca Córdoby uderza przeciwnika ręką w twarz. Ruch jest umyślny, niepotrzebny z punktu widzenia gry i stwarza oczywiste ryzyko dla rywala. Bierzemy pod uwagę miejsce uderzenia (twarz) i siłę kontaktu, która naraża przeciwnika na niebezpieczeństwo. Uwzględniając te czynniki oraz dążenie do ochrony zawodników, akcję należało ukarać żółtą kartką.

Napomnienia jednak nie pokazano – to błąd. Co więcej, byłaby to druga żółta kartka dla tego zawodnika, a więc w konsekwencji czerwona i opuszczenie boiska.