Zizou po raz drugi?

Możliwy powrót Zinédine'a Zidane'a to coś, czym żyje wielu madridistas. Francuski szkoleniowiec, który poprowadził Real Madryt do zdobycia trzech Lig Mistrzów z rzędu, jest postrzegany jak lekarstwo na wszystkie problemy. Jednak czy powroty trenerów do stolicy Hiszpanii zawsze były udane? Gdyby Zizou faktycznie wrócił na Santiago Bernabéu, to dołączyłby między innymi do takich szkoleniowców jak Miguel Muńoz, Alfredo Di Stéfano czy Fabio Capello. MARCA przypomina, jak wyglądały powroty każdego z nich.

Jacinto Quincoces: 1945 – 1946 oraz 1947 – 1948
Były baskijki obrońca zakończył piłkarską karierę w 1942 roku w wieku 37 lat i po kilku latach przejął pierwszą drużynę Realu Madryt. Został zakontraktowany przez Santiago Bernabéu na sezon 1945/46, w którym Królewscy zajęli czwarte miejsce w lidze i wygrali ówczesny Puchar Hiszpanii, Copa del Generalísimo, pokonując w finale Valencię. Mimo to po zakończeniu sezonu umowa Quincocesa nie została przedłużona.

Bask wrócił jednak na ławkę trenerską Realu Madryt już w sezonie 1947/48. W poprzednim roku Królewscy zajęli siódme miejsce w lidze i ponownie wygrali Copa del Generalísimo. Powrót Quincocesa nie był udany i został zwolniony po rozegraniu zaledwie siedemnastu meczów, w których jego drużyna odniosła tylko pięć zwycięstw. Tamten sezon Real Madryt zakończył na jedenastym miejscu w tabeli.

Baltasar Albéniz: 1946 – 1947 oraz 1950 – 1951
Jako piłkarz Albéniz nigdy nie przywdział białej koszulki Realu Madryt, a po raz pierwszy na ławce trenerskiej Królewskich zasiadł w 1946 roku zastępując Quincocesa. Wówczas wygrał Copa del Generalísimo pokonując w finale Espanyol. Albéniz był jednak wówczas traktowany jako trener tymczasowy, dlatego po sezonie opuścił pierwszą drużynę. Wrócił w 1950 roku, aby w ósmej kolejce ligowej zastąpić Michaela Keepinga. Na siedem meczów przed końcem sezonu został zastąpiony Héctorem Scarone, a Real Madryt zakończył rozgrywki na dziewiątym miejscu.

Miguel Muńoz: 1959 oraz 1960 – 1974
Najbardziej utytułowany trener w historii Realu Madryt (14 oficjalnych trofeów) na siedem meczów przed końcem sezonu 1958/1959 zastąpił Luisa Carniglię. Muńoz wyprowadził wówczas drużynę na drugie miejsce w tabeli i tym samym wywalczył awans do Pucharu Europy. Jednak na stałe pierwszą drużynę objął dopiero w 1960 roku i w sumie spędził na tym stanowisku trzynaście sezonów. Jako trener Królewskich wygrał dziewięć mistrzostw Hiszpanii, dwa Puchary Europy, dwa Puchary Hiszpanii i jeden Puchar Interkontynentalny. Do tej pory nikt nie był w stanie go pod tym względem dogonić.

Luis Molowny i jego cztery etapy
Molowny przejmował drużynę Realu Madryt w sumie czterokrotnie. Najpierw w styczniu 1974 roku zastąpił Muńoza, poprowadził zespół w szesnastu meczach i wygrał Puchar Hiszpanii. Zmienił go Miljan Miljanić, ale już po trzech latach Molowny powrócił i w 1977 roku zdobył mistrzostwo Hiszpanii. Rok później został zastąpiony Vujadinem Boškovem, który z kolei został zwolniony w kwietniu 1982 roku, a zastąpił go... Molowny, który zakończył sezon na czwartym miejscu. Ostatni etap miał miejsce w kwietniu 1985 roku – Molowny wrócił w miejsce Amancio Amaro i wygrał Puchar UEFA.

Alfredo Di Stéfano: 1982 – 1984 oraz 1990 – 1991
Największa legenda Realu Madryt po zakończeniu piłkarskiej kariery swoje pierwsze kroki w roli trenera stawiała w Elche, Boca Juniors i Valencii. W 1982 roku Di Stéfano wrócił do swojego Realu Madryt, jednak ani w pierwszym, ani w drugim sezonie nie zdobył ani jednego tytułu i został pożegnany. Wrócił w sezonie 1990/91 zastępując Johna Toshacka – poprowadził wówczas zespół tylko w piętnastu meczach. Następnie zastąpił go Radomir Antić.

José Antonio Camacho: 1998 oraz 2004
Podczas swojej pierwszej przygody na czele Realu Madryt Camacho wytrwał tylko 22 dni. Hiszpan w obecności prezesa, Lorenzo Sanza, był uczestnikiem kłótni z jednym z wiceprezesów – tematem były warunki finansowe sztabu technicznego trenera. Camacho na nie nie przystał i został pożegnany. Do Realu Madryt wrócił w 2004 roku i poprowadził zespół tylko w trzech kolejkach ligowych. Już we wrześniu podał się do dymisji tłumacząc, że nie jest w stanie wyciągnąć z tego zespołu maksimum możliwości. Zastąpił go Mariano García Remón.

Fabio Capello: 1996 – 1997 oraz 2006 – 2007
Oba sezony w wykonaniu włoskiego szkoleniowca były praktycznie takie same. Za każdym razem zdobywał z Realem Madryt mistrzostwo Hiszpanii i mimo to w obu przypadkach po zakończeniu sezonu był zwalniany.