Vinícius w odsłonie, która zmusza Xabiego Alonso do zmiany planu

Są mecze, które wyznaczają punkt zwrotny, chwile, w których piłkarz udowadnia, że jego wpływ na zespół nie podlega dyskusji. W starciu z Olympiakosem Vinícius rozegrał pierwszą połowę, która zmusza Xabiego Alonso do przestawienia figur na taktycznej szachownicy. Jego bardziej agresywna, bardziej zdecydowana wersja, najbliższa tej, która wyniosła go niemal do Złotej Piłki, znów wkroczyła na scenę z pełną mocą. To występ, który zmusza Xabiego Alonso do ponownego przemyślenia statusu Brazylijczyka w drużynie, opisuje dziennik MARCA.

Xabi chce zbudować dominujący Real Madryt, zdolny narzucać wysokie i utrzymywane przez długi czas tempo. A jeśli jest piłkarz, który od pierwszej akcji potrafi zmienić puls meczu, to właśnie Vinícius. To praktycznie jedyne stałe źródło indywidualnej przewagi, jaką ma Real Madryt w swojej kadrze, bo tylko on jest w stanie odmienić bieg spotkania jedną akcją. Choć gole strzelał Mbappé, to Brazylijczyk od samego początku dźwigał ciężar rywalizacji. Prowadził piłkę, łamał linie, zmuszał rywala do cofania się i do dokładania kolejnych asekuracji. Jego wpływ był kluczowy, by koledzy mogli fruwać po murawie, zauważa MARCA.

Statystyki tylko go wspierają: był piłkarzem, który w całym meczu wykonał najwięcej dryblingów i wykreował najwięcej sytuacji. Każda jego interwencja dokładała metry, zagrożenie i napięcie. Aż przyszła pierwsza akcja, która najlepiej podsumowuje jego poziom – podanie zewnętrzną częścią stopy, technicznie bezbłędne i idealne w zamyśle, po którym Mbappé doprowadził do remisu. Gdy Vinícius wchodzi na taki poziom, żaden system, żadna hierarchia ani plan nie mogą go ignorować. „Rozegrał świetny mecz. Robi różnicę przez całe spotkanie. Myślę, że dla bocznego obrońcy to koszmar grać przeciwko Viniemu przez półtorej godziny. Zagrał znakomicie i jesteśmy bardzo szczęśliwi, że mamy go w drużynie” – przyznał Mbappé.

Kiedy Vinícius i Mbappé znajdują przestrzeń, rywal przechodzi w tryb przetrwania. Obaj poruszali się z dużą swobodą, naturalnie atakowali kolejne metry i za każdym razem, gdy tylko mogli, wygrywali pojedynki. Osobne wyróżnienie należy się Ardzie Gülerowi, który świetnie czytał mecz i stał się dla nich idealnym wsparciem. Wydłużał akcje, podkręcał tempo i pozwalał obu gwiazdom wykorzystywać szybkość bez ograniczeń. „Jest mi bardzo przykro z powodu anulowanego gola, bo to zagranie, o którym rozmawialiśmy, i dałoby mu świetne odczucie bramki. To jego typowe trafienie – wejście z boku do środka i strzał przy dalszym słupku. Chcę podkreślić jego połączenie z Kylianem, dwie asysty i wpływ, jaki miał na mecz” – tłumaczył Xabi.

Na początku pracy Xabi Alonso mówił o rock and rollu. O Realu Madryt grającym pionowo, intensywnie i zdolnym miażdżyć rywali tempem oraz długimi fazami posiadania piłki. Pierwsza połowa z Olympiakosem była właśnie taka. Później przyszło jednak końcowe odłączenie prądu, które o mało nie skończyło się tragedią. To był zespół, który z kontrolą w tle szukał mocnych ciosów. Nie po to, by spokojnie zarządzać wynikiem, lecz by przyspieszać, nie pozwalając przeciwnikowi ani myśleć, ani odpocząć, zwraca uwagę MARCA.

W tak zbudowanej drużynie najbardziej naostrzone, najbardziej nieprzewidywalne i najtrudniejsze do zatrzymania ostrze stanowił Vinícius Júnior. Ten występ to jasny, czytelny komunikat wysłany do sztabu. Deklaracja, że kiedy Brazylijczyk pokazuje się w takiej wersji, jego status w drużynie nie podlega dyskusji. W tym zakresie nikt nie jest jak Vinícius – to element absolutnie kluczowy, który właśnie z hukiem uderzył pięścią w stół z taką mocą, jakiej wymagała sytuacja, podsumowuje MARCA.