Real Madryt zremisował u siebie z Realem Sociedad 0:0. Poniżej prezentujemy oceny, jakie zawodnikom Królewskich wystawili redaktorzy i użytkownicy RealMadryt.pl. Skala 1–6.
Fot. Gouda
1. Courtois
Zawodnicy drużyny gości nie przysporzyli mu zbyt wiele pracy. Przez zdecydowaną większość meczu gra toczyła się z dala od bramki strzeżonej przez Belga, ale w kluczowym momencie przy chytrym, płaskim strzale Takefusy Kubo był na posterunku i nie dał się zaskoczyć. Drugie czyste konto z rzędu w rozgrywkach ligowych cieszy. Szkoda, że nie przełożyło się to na trzy punkty, ale w tym żadnej winy Courtois nie ma.
Kolejny solidny mecz wychowanka. Trudno się do niego o cokolwiek przyczepić, może poza kilkoma stratami. Warto za to odnotować, że Hiszpan nie bał się ruszać do przodu i wspomagać na prawej flance Rodrygo i Fede Valverde.
Skała. Ostoja defensywy. Można by mnożyć tego typu pochlebne określenia w kontekście wczorajszego występu Brazylijczyka. Wygrywał niemal wszystkie pojedynki, zneutralizował Alexandra Sørlotha, znakomicie zakładał pressing i to bardzo często już na połowie rywala, a dodatkowo podłączał się do akcji ofensywnych, co w ostatnim czasie regularnie ma w zwyczaju. Dokładnie takiego Militão Królewscy będą potrzebować w dalszej fazie sezonu.
Wygląda na to, że Niemiec nareszcie zaczynać łapać ciągłość i pokazywać swoją charakterystyczną pewność siebie. Atakujący Realu Sociedad co prawda nie stwarzali wielkiego zagrożenia, ale Rüdiger był dobrze współpracował z Militão, był skoncentrowany i nawet samą mową ciała stwarzał poczucie defensywnego bezpieczeństwa. Bo przecież po to został sprowadzony na Santiago Bernabéu.
Jako lewy obrońca zdecydowanie bardziej przypomina Marcelo niż Ferlanda Mendy’ego. Imponująco w ataku, z pewnymi brakami z tyłu. Francuz był bardzo aktywny na lewej stronie, odnalazł nić porozumienia z Viníciusem i swoimi akcjami stwarzał nie tylko zagrożenie, ale również dogodne sytuacje. Camavinga ma warunki ku temu, by dalej rozwijać się na lewej stronie defensywy, ale będzie musiał się podciągnąć w defensywie, bo kilka razy zbyt łatwo dał się minąć.
Jak zwykle w ukryciu, jak zwykle stawiał stempel na każdej akcji Realu. Zanotował imponującą liczbę kontaktów z piłką (136!), oddał groźny strzał, z którym jednak poradził sobie Álex Remiro. Irytowały jedynie jego dośrodkowania z rzutów rożnych, które za każdym razem lądowały na głowach piłkarzy z Kraju Basków.
Widać, że ze wszystkich sił stara się wrócić do formy sprzed mundialu. Włożył w to spotkanie mnóstwo wysiłku i napędzał ataki zespołu z głębi pola. Momentami udawało mu się nawet włączyć piąty i szósty bieg, pożerając przestrzeń i zdobywając kolejne metry. Przy lepiej skalibrowanym celowniku Fede mógł zakończyć mecz z golem lub nawet dwoma, ale jego atomowe uderzenia lądowały daleko od bramki rywala.
Obok Militão najlepszy zawodnik Los Blancos we wczorajszym meczu. Gdzie był wczoraj Dani Ceballos? Odpowiedź brzmi: wszędzie. Człowiek orkiestra. Dynamiczny w ataku, agresywny w obronie. Odbierał, walczył, napędzał, rozgrywał, a nawet strzelał. Jego finezyjne uderzenie z drugiej połowy niestety minęło bramkę Remiro. Ceballos już nie puka do drzwi pierwszego składu, on te drzwi bezpardonowo wyważa. Trudno sobie w tym momencie wyobrazić, by klub nie przedłużył z nim kontraktu i pozwolił mu odejść za darmo.
Walczył o gola, ale jego dwa uderzenia zostały skutecznie zablokowane. Poruszał się między liniami i cały czas szukał wolnej przestrzeni. Brał udział w szybkich wymianach podań na małej przestrzeni z Benzemą i Viníciusem. To był dobry mecz Brazylijczyka, szczególnie w pierwszej połowie, ale z pewnością nie można powiedzieć, że bardzo dobry ze względu na brak zdobyczy.
Był ofensywnym potworem. Szkoda tylko, że bezzębnym. Ostatnie wydarzenia związane z derbami Madrytu i kontrowersjami wokół traktowania Viníciusa przez przeciwników ewidentnie zmotywowały go do dania z siebie wszystkiego. Brazylijczyk pięknie tańczył ognistą sambę, ale nie wykorzystał ani jednej z wielu szans, przed jakimi stanął. Jego ekwilibrystyczne akcje pełne polotu i fantazji były cudowne, można było nad nimi cmokać, ale w tej dyscyplinie sportu nie dają punktów za walory estetyczne. Fakty są natomiast takie, że wczorajsze starcie Viní powinien zakończyć z hat-trickiem. Co najmniej.
Najsłabszy z całego ofensywnego tercetu. Z jednej strony był ruchliwy, szukał pozycji i rozgrywał dynamiczne akcje z młodszymi kolegami z ataku, ale z drugiej strony zabrakło najważniejszego, czyli – podobnie jak całej drużynie – wykończenia. Ponadto Benzema czasami irytował swoimi nietrafionymi decyzjami i głupimi stratami. To pierwszy ligowy mecz od powrotu do gry po Mistrzostwach Świata w Katarze, w którym Francuz nie trafił do siatki.
Spędził na murawie tylko 12 minut, był zmiennikiem Ceballosa. I można się zastanowić, czy był sens przeprowadzania tej zmiany, bo Hiszpan był w rytmie, a Modrić nie wniósł praktycznie nic pożytecznego do gry Królewskich, udowadniając, że będzie potrzebował jeszcze trochę czasu na powrót do optymalnej dyspozycji.
11. Asensio
Bez błysku i bez potrzebnego ożywienia gry pod koniec drugiej połowy. W zasadzie dał się zapamiętać tylko poprzez strzał z rzutu wolnego, który został zatrzymany przez graczy stojących w murze.
Decyzje trenera
Ktoś powie, że Carlo Ancelotti przeprowadził tylko dwie zmiany, a ktoś inny zapyta – kogo więcej miał wprowadzić? Brak jakościowych może jeszcze bardziej dawać się we znaki w następnych, piekielnie intensywnych tygodniach. Dobrą decyzją okazało się wystawienie od początku Eduardo Camavingi na lewej obronie i oczywiście znajdującego się w najlepszym momencie za czasów swojej gry w Realu Madryt Daniego Ceballosa. Jedyny zarzut wobec Carletto może dotyczyć tego, że zbyt późno zdecydował się na posłanie do boju z ławki rezerwowych Luki Modricia i Marco Asensio, ale Włoch po meczu tłumaczył się tym, że po prostu nikt nie zasługiwał na to, by zejść z boiska.
Mario Melero López ustrzegł się poważniejszych błędów. Czasem być może mógł wstrzymać się z użyciem gwizdka, zwłaszcza w sytuacjach na korzyść Realu Madryt. Żółtą kartkę za faul na Danim Ceballosie powinien obejrzeć Brais Méndez. Uwagę zwróciły również pojedynki w polu karnym Antonio Rüdigera z Robinem Le Normandem, ale tam nawet w przypadku interwencji systemu VAR raczej nie byłoby szans na rzut karny dla Królewskich. Arbiter główny – poza pewnymi mankamentami – całkiem solidnie wykonał swoją pracę.
Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!
Komentarze