Rüdiger: Real jest jak zbiornik z rekinami

– Sezon bez tytułów? To był naprawdę bardzo, bardzo trudny sezon. Odejście Toniego Kroosa było dla nas bardzo dotkliwe. Do tego doszło mnóstwo pecha z kontuzjami. Nacho też był bardzo ważny. Nie potrafiliśmy tego dobrze zrekompensować. Mimo wszystko jednak wygraliśmy dwa tytuły, które być może dla niektórych nie mają nie mają wielkiego znaczenia. Ja jednak zawsze powtarzam: tytuł to tytuł. W lidze i Lidze Mistrzów było trudno.

– Brak Toniego Kroosa? Toni był dla nas wszystkim, dyrygentem, nadawał tempo gry. Z nim mieliśmy większą kontrolę. Nie ma co dyskutować o tym zawodniku, jest najlepszy w Niemczech. Był dla nas niesamowicie ważny, jego obecność, jego umiejętność prostego kontrolowania gry. Niewielu piłkarzy potrafi to robić. Zakończył karierę i już wtedy wiedzieliśmy, że trudno będzie go zastąpić. Kiedy masz takiego Toniego Kroosa, to taki Vinícius czy Mbappé nie muszą wracać, by odebrać piłkę, bo wiedzą, że ją dostaną.

– Trudniejsze budowanie gry bez Kroosa? Tak, tak rzeczywiście było. Toni często schodził niżej, dzięki czemu tworzyła się trójka obrońców. Kiedy brakuje dobrej struktury, to jest trudno. Niestety nie mieliśmy jej w tym sezonie.

– Nowe otwarcie z nowym trenerem? Jestem bardzo otwarty na to, co wydarzy się w przyszłym sezonie. Ale myślę, że to dobra zmiana, ponieważ mamy wielu młodych piłkarzy. Już nie jest tak, że mamy w zespole wszystkie nasze legendy. Jestem podekscytowany.

– Walka o miejsce w Realu Madryt? Byłem bardzo zaskoczony. Przez pierwsze sześć miesięcy było jak w szkole. To było dla mnie przygotowanie do kolejnego sezonu, więc tak do tego podszedłem. Zaakceptowałem to i pomyślałem: „Ok, musisz to przejść, jesteś wystarczająco doświadczony, masz umiejętności, by tu zostać”. W drugim sezonie wyglądało to już całkiem inaczej. Punktem zwrotnym w Realu Madryt był dla mnie ten mecz przeciwko Haalandowi. Od tamtego momentu wszyscy zrozumieli, kim jestem i do czego jestem zdolny.

– David Alaba? To wielki piłkarz i ktoś, kto mi pomagał, od kiedy tutaj przyszedłem. Jesteśmy ze sobą bardzo, bardzo blisko i często spędzamy wspólnie czas.

– Życie w Realu Madryt? Real jest jak zbiornik rekinów. Od pierwszego dnia, kiedy tutaj przychodzisz, musisz pokazać, kim jesteś. Przychodzisz do miejsca, w którym jest wiele gwiazd, wiele silnych osobowości. Jak na przykład Luka Modrić. Ma 39 lat, wciąż tu gra i jest po prostu naszą absolutną legendą. Najpierw musisz jednak się wykazać. Oczywiście, wcześniej patrzą też na to, co zrobiłeś, czy wygrałeś Ligę Mistrzów… Patrzą na takie rzeczy. Ja jestem zawodnikiem, który rozwija się dzięki swojej mentalności. To moja największa siła. Dlatego nie bez powodu mówią na mnie El Loco.

– Decydujący rzut karny z Atlético? Endrick pojawił się na boisku i ustalono, że on ma strzelać ostatniego karnego. Ja po prostu powiedziałem: „Nie”. Gdyby nie trafił, co przecież mogłoby się zdarzyć, jeśli zostałbyś wyeliminowany przez Atlético… Chciałem go przed tym uchronić, bo lepiej radzę sobie z negatywnymi sytuacjami niż on. On nie miał najłatwiejszego sezonu, przyszedł z Brazylii, wszystko było dla niego nowe, jeszcze się tu nie odnalazł. Mógłby zostać bohaterem, ale też mogłoby to pójść w innym kierunku. Ja radzę sobie z tym lepiej niż on, więc powiedziałem trenerowi: „Nie, pozwól mi strzelać ostatniego karnego”.

– Moja prowokacyjna celebracja w meczu z Atlético? Graliśmy z Atlético, wygwizdywali nas, padały wyzwiska i wszystko inne. Podbiegliśmy tam tylko dlatego, że wyżej siedzieli nasi kibice. Więc się po prostu trochę zabawiłem, to przecież część tego wszystkiego.