Dlaczego? Tym razem przez Messiego

Felieton Alfredo Relańo, dyrektora dziennika sportowego As:

Jak daleko zajdzie Messi? Do Superpucharu przystępował kilka dni po powrocie z wakacji, z drużyną, która miała za sobą krótki okres przygotowawczy i nie mogła skorzystać z usług wszystkich zawodników. Stanął naprzeciw wspaniałego Madrytu, który długo i skutecznie przygotowywał się do sezonu, a daty meczów z Barceloną zakreślił w kalendarzu na czerwono. I który, de facto, zaprezentował się lepiej w obu spotkaniach. Ale Messi wypełnił niedoskonałości Barçy i to z nadwyżką. Akcji nie było wiele, ponieważ Barcelona nie karmiła go podaniami jak zwykle, ale okazały się fantastyczne i rozstrzygające. Ma dwadzieścia trzy lata i zastanawiam się, z iloma pucharami przejdzie na emeryturę.

Prawda, choć bolesna, jest taka, że Madryt nie potrafił przegrać. Kopniak Marcelo, gdy mecz miał się już ku końcowi, był fatalnym epilogiem spotkania, które mogło zostać zapamiętane jako przepiękne, ale zostało zniszczone po przerwie przez trzy aroganckie zagrania Pepego i dwa Marcelo. Madryt musi to kontrolować. Takie pojedynki ogląda cała planeta i podczas gdy Barça daje pokaz znakomitej i pięknej gry, Madryt pozostawia wrażenie agresywnej, pyszałkowatej i awanturniczej drużyny. Najwyższy czas, aby Florentino solidnie się nad tym zastanowił, bo problem zaczyna być poważny.

Szkoda, bo Madryt zagrał równie odważnie jak na Bernabéu. Przewyższał Barçę, ale przegrał z wybitnością Messiego. Mógł zwyciężyć lub godnie odejść jako przegrany, jednak nie zrobił tego. Wciąż wraca do niesprawiedliwości z minionej Ligi Mistrzów, ale one są już za nami. Ani na Bernabéu nie było powodu, aby narzekać na sędziego, ani wczoraj Fernández Borbalán nie zaprezentował się źle. Tym razem, jeśli ktoś spyta: „Dlaczego Real przegrał?” usłyszy „przez Messiego”. Przegrał też drugi raz na sali konferencyjnej, kiedy Mourinho nie był w stanie przeprosić za okropne zachowanie w stosunku do Tito Vilanovy.