Messina, dimisión

Zapraszam do przeczytania subiektywnej wypowiedzi, opisującej sytuację włoskiego szkoleniowca w Realu Madryt. Autorem jest felietonista dziennika Marca, Roberto Goméz.


„Ettore Messina jest najlepszym trenerem koszykówki spoza NBA. Sukcesy towarzyszyły mu w każdej ekipie, którą miał okazję prowadzić. Jest człowiekiem wykształconym, kompetentnym w życiu osobistym, jak i zawodowym; człowiekiem nie popełniającym nigdy niewłaściwych ruchów. Uczynił go jednak z Realem Madryt, bądź, stosowniej, to Real Madryt uczynił go z nim.

Przez rok nachalnie powtarzałem: „Messina, dimisión”, a on nie ustępował stanowiska, chociaż musiało do tego dojść i, faktycznie, doszło.

Ettore nie mógł już dłużej znosić organizacyjnego bałaganu w sekcji klubu, zamieszania ze zmianą siedziby, niezadowolenia kibiców i, przede wszystkim, braku wsparcia ze strony wyżej posadzonych z Bernabéu, potrzebujących jakiekolwiek trenera, byleby odnoszącego sukcesy.

W tym klubie istnieje zwyczaj obdarowywania władzą i książeczką czekową trenerów zatrudnionych uroczyście po to, aby robili wszystko, czego tylko chcą, za wyjątkiem wtykania nosa w sprawy dyrekcji klubu. Nie ma w nim bowiem miejsca na politykę długoterminową.

Messina został sam, klub nie widział w nim przyszłości. Odszedł. To wielka strata, ponieważ jest wybitnym szkoleniowcem. Nie jestem jednak zaskoczony. Wiadomym było, że to nadejdzie.

Prezesowi Realu Madryt powinno dać do myślenia, dlaczego tak wielki trener sam decyduje się odejść, podczas gdy dyrektorzy generalni milczą. Coś jest nie tak w tej sekcji i systemie prowadzenia klubu. Miejmy nadzieję, że sekcja piłkarska się tym nie zarazi.

Powodzenia, Messina. Wielu sukcesów, koszykarska sekcjo Realu Madryt.”