Advertisement
Menu
/ as.com

Cicinho: Jestem szczęśliwy, że trafię do tak wielkiego klubu

Cicero João de Cezare w styczniu zostanie piątym Brazylijczykiem w składzie Realu

Prawy obrońca drużyny São Paulo, który przebywa na zgrupowaniu reprezentacji Brazylii, powiedział że jego marzeniem było dołączenie do Królewskich i kiedy tylko życzenie te się spełni, zamierza stać się ważnym elementem drużyny z Madrytu.


Co czujesz po tym, jak dowiedziałeś się, że wkrótce dołączysz do Realu?
Radość. Radość spowodowaną faktem, że niedługo dołączę do naprawdę wielkiego klubu. Chcę dobrze przygotować się na mój przyjazd do Hiszpanii.

Prawo do pierwokupu, które zapewnił sobie względem ciebie zarząd Blancos, było zaskoczeniem dla wszystkich. Od kiedy wiedziałeś, że interesuje się tobą Pérez?
Dowiedziałem się o tym przy okazji towarzyskiego pojedynku pomiędzy moją reprezentacją a Chorwacją. W pewnym momencie podczas zgrupowania zawołał mnie Roberto Carlos i podał mi telefon, ponieważ rozmawiać ze mną chciał Vanderlei Luxemburgo. Trener zapytał mnie, czy chciałbym grać w Madrycie. Odpowiedziałem mu, że tak. Negocjowałem w tamtym czasie z Manchesterem, ale zawsze moim priorytetem była gra w Primera Division. Wybrałem Królewskich, a gdy podpiszę z nimi kontrakt, będzie to transakcja korzystna dla Realu, Sao Paulo i dla mnie.

Długo myślałeś zanim zdecydowałeś się na grę dla Madrytu?
Nie. Po rozmowie z Luxemburgo byłem bardzo zadowolony. Dowiedziałem się, że mam być ważnym ,,klockiemâ€? w jego układance; powiedział także że prezydent Realu chętnie widziałby mnie w królewskiej bieli. Negocjacje były prowadzone w tajemnicy, ponieważ żadna z drużyn nie chciała podawać tej informacji do wiadomości publicznej zwłaszcza, że nie została jeszcze wtedy zamknięta sprawa Robinho. Nikt nie chciał wywoływać spekulacji.

Jak sobie radzisz z tym, że grasz kolejne mecze w barwach Sao Paulo będąc już jednym z Blancos?
Teraz jest już dobrze. Na początku mówiono, że po podpisaniu umowy z Merengues nie będę w stanie skupić się na kontynuowaniu gry na wysokim poziomie dla mojego obecnego klubu, jednak kilka dni później w meczu, w którym naszym rywalem była Parana, wygraliśmy 4:0 a ja zanotowałem dwie asysty i brałem udział w akcjach, które przyniosły naszej drużynie pozostałe dwie bramki. Wtedy wszystko wróciło do normy. Udowodniłem, że moja chęć aby aż do końca grudnia dawać Sao Paulo wszystko to, co mam do zaofiarowania, jest szczera.

Czy wygranie Pucharu Interkontynentalnego w barwach Sao Paulo jest dla ciebie teraz najważniejsze?
O pomoc w wywalczeniu tego triumfu trzeba będzie gorąco prosić Boga, ale nic nie jest niemożliwe. Będę ciężko pracował i modlił się, bo wierzę w możliwość wywalczenia tego tytułu.

Dlaczego zdecydowałeś się wybrać ofertę Realu a nie na przykład Milanu lub Manchesteru?
Moja decyzja spowodowana była wiedzą o wielkiej klasie, którą posiada drużyna Królewskich, a także zaangażowaniem, jakie zademonstrował zarząd tego klubu w sprawie mojego transferu. Nie bez znaczenia była ilość Brazylijczyków znajdujących się w składzie zespołu ze stolicy Hiszpanii. To pomoże mi łatwiej się zaadaptować w nowym miejscu. Wierzę, że w Hiszpanii prezentowana jest ładna, techniczna piłka nożna.

Które tytuły chciałbyś najbardziej zdobyć grając w koszulce nowej drużyny?
Wszystkie. Chcę wygrać wszystko. Zrobię wszystko, co w mojej mocy żeby zdobywać kolejne trofea.

O czym rozmawiasz z czwórką królewskich Brazylijczyków na zgrupowaniu kadry?
Oni wszyscy żartują sobie ze mną, pytają kiedy wreszcie do nich oficjalnie dołączę. Robinho powiedział mi, że dla niego gra w Madrycie jest jak sen, który się spełnił…

Masz świetnych konkurentów do gry na Twojej pozycji – Salgado i Diogo. Co o nich myślisz?
Salgado jest wspaniały. Niektóre media kwestionują jego zdolności, ale my, piłkarze, doskonale wiemy co ten piłkarz potrafi. Michel jest dla mnie wzorem. Przybywam do Madrytu po to, aby pomóc drużynie – tak jak on to robi. Zamierzam wywalczyć sobie miejsce w składzie zespołu, ale zawsze będę szanował Salgado. Moja sytuacja w Realu będzie bliźniaczo podobna do tej, którą mam w reprezentacji, gdzie o miejsce w składzie rywalizuję z samym Cafu.

A Diogo?
Nigdy nie widziałem go w akcji, ale skoro został sprowadzony przez Królewskich, musi być wielkim graczem.

Którego piłkarza Realu podziwiasz najbardziej?
Największą radość mam oglądając w akcji Zidane’a. Bardzo trudno jest mi wyróżnić tylko jednego zawodnika. W tej chwili olśniewającą formę prezentuje Robinho, klasa Ronaldo nie wymaga komentarza, jest też Roberto Carlos – piłkarz kompletny. Jestem fanem ich wszystkich, jednak zostanę przy swojej pierwszej odpowiedzi – moim największym idolem jest Zizou.

Czy wierzysz w to, że Robinho będzie numerem jeden w Madrycie?
On z całą pewnością będzie najlepszy. Trudno go teraz porównywać z Ronaldo, ale Robson niedługo będzie najlepszym piłkarzem świata. Zasłuży sobie na ten tytuł wspaniałymi występami w królewskiej bieli.

Myślisz, że można go już porównywać z Ronaldinho Gaucho?
Nie, każdy z nich preferuje inny styl gry, chociaż obaj kochają dryblować i prezentować radosny futbol. Tylko oni demonstrują grę pełną magii.

A ty? Jakbyś zdefiniował samego siebie jako piłkarza?
Jestem ofensywnie usposobiony. Czasami zastanawiam się: dlaczego właściwie tak mnie ciągnie do przodu? Czasem z bocznego obrońcy przeobrażam się w ofensywnego pomocnika. Ale w Brazylii to normalka, ponieważ większość tutejszych zespołów przydziela tylko trzech zawodników mających na celu grę defensywną.

Czy to prawda, że zaczynałeś karierę jako napastnik?
To prawda, na początku występowałem w linii ataku. Przypadek sprawił, że gdy jako junior grałem mecz w barwach Botafogo Ribeirao, musiałem zastąpić na prawej obronie kolegę z drużyny, który złamał rękę w trakcie spotkania. Wtedy zrozumiałem, że moim idealnym miejscem na boisku jest pozycja bocznego obrońcy, który bierze udział w akcjach ofensywnych.
Luxe lubi dynamiczną grę skrzydłami.

Wiem o tym, ulubionym stylem gry Vanderlei’a jest 3-5-2, ale dla potrzeb reprezentacji umiem przystosować się do systemu 4-4-2, tak jak to ma miejsce w moim aktualnym klubie. Nie mam swojego ulubionego ustawienia, ale prawdą jest, że najwięcej swobody daje mi gra w systemie 3-5-2.

Co myślisz o tym, że fani nazywają cię następcą Cafu?
Będę dążył do tego, aby zasłużyć sobie na ten tytuł, jednak nie wolno zapominać, że przed Cafu są jeszcze 2 lub 3 lata gry na bardzo wysokim poziomie.

Kto stanowi dla ciebie największy wzór?
Jorginho, który był członkiem złotej jedenastki z 1994 roku, oraz Cafu. Ale wydaje mi się, że moja gra najbardziej przypomina grę piłkarza Interu, Javiera Zanettiego. Bardzo go doceniam, jest wielkim piłkarzem.

Pochodzisz ze szkółki piłkarskiej Botafogo. Co zawdzięczasz temu klubowi?
Bardzo wiele. Zarówno Botafogo Ribeirao jak i Atletico Mineiro bardzo pomogły w rozwoju mojej kariery. Jestem im za to bardzo wdzięczny.

Ale kiedy przybyłeś do tego drugiego klubu, twoje życie zmieniło się na gorsze. Co się właściwie stało?
Kiedy opuszczałem Botafogo, moje miesięczne zarobki wynosiły 266 euro. W Atletico Mineiro moja pensja automatycznie zwiększyła się do kwoty 3.400 euro za każdy miesiąc gry dla tego klubu. Byłem młody, niedoświadczony, przeniosłem się z małego miasteczka do dużego miasta; do ważnego klubu. To sprawiło, że stałem się zupełnie inną osobą. Zaczęło się nocne wychodzenie do lokali i picie alkoholu. Mało wtedy spałem… To był moment, kiedy futbol przestał być najważniejszy w moim życiu, ale dzięki Bogu poukładałem sobie wszystko w głowie i po upływie roku uciekłem z tej spirali bezmyślności. Uspokoiłem się i teraz wszystkim podoba się moje postępowanie. Czuję się usatysfakcjonowany, ponieważ sporo nauczyłem się podczas okresu, w którym zbłądziłem.

To dobrze, że tak otwarcie mówisz o tamtym okresie.
Zgadza się. Co się stało to się nie odstanie, ale dzisiaj jestem zupełnie innym człowiekiem.

Kto wyciągnął cię z tamtej trudnej sytuacji?
Bardzo pomogła mi narzeczona. Nieustannie wspierała mnie rodzina. Oni wszyscy pozwolili mi zapomnieć o tamtym etapie mojego życia. Dzięki Bogu jestem teraz zupełnie inny.

Czy religia odgrywa w twoim życiu ważną rolę?
Bardzo ważną. Zostałem ochrzczony w katolickim kościele, ale jestem członkiem Kościoła ewangelickiego. Najważniejszą sprawą jest wiara w Jezusa Chrystusa, mi to wystarcza. Zawsze staram się modlić do Boga i słuchać Jego głosu.

Wyłącz AdBlocka, żeby zobaczyć pełną treść artykułu.

Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!

Komentarze

Wyłącz AdBlocka, żeby brać udział w dyskusji.

Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!