Advertisement
Menu
/ as.com

Pablo García szóstym Uruwajczykiem?

w Madrycie grało już pięciu reprezentantów Urugwaju.

W Realu Madryt grało już pięciu reprezentantów Urugwaju. Dla większości z nich nie był to jednak najszczęśliwszy okres w życiu. Jedynym piłkarzem z tego poudniowoamerykańskiego państwa, który osiągnął sukces, był słynny Santamaría (na zdjęciu). Czy Pablo García również odniesie podobny sukces?

Britos 1953-1955
Urodził się 18 maja 1926 roku w Montevideo. Przed przybyciem do Hiszpanii swoją karierę sportową rozwijał w Peñarolu. Jego dobra gra w tym klubie spowodowała, iż swoje oczy zwrócił na niego Real Madryt, do którego przyszedł w 1953 roku. Britos nie spisywał się jednak dobrze i, po wypełnieniu swojego kontraktu, dwa lata później wrócił do ojczyzny, gdzie występował klubie Nacional. W Madrycie rozegrał trzy spotkania i strzelił dwie bramki. Był pierwszym mistrzem świata w barwach Realu, mimo że nie rozegrał ani jednego spotkania w zwycięskich dla reprezentacji Urugwaju Mistrzostwach Świata w 1950 r.

Rodríguez 1953-54
Urodził się w 1928 roku w Kolonii, zmarł w 1986 roku w Alicante. Z Estade Français trafił w 1950 r. do Malagi, gdzie rozegrał trzy sezony. Do Madrytu przybył w tym samym czasie co słynny Alfredo Di Stefano. Jednak na stadionie Chamartín prezentował bardzo niski poziom i w białej koszulce rozegrał jedynie pięć ligowych meczów, w których nie zdobył ani jednej bramki. W 1954 r. przeszedł do Hérculesa, gdzie grał jeszcze trzy sezony, nim zawiesił buty na kołku.

Santamaría 1947-1957
Jedna z najwspanialszych postaci w historii Realu Madryt. Charakteryzował się solidną grą w obronie. Poza tym świetnie ustawiał się na boisku i bardzo dobrze grał głową. Najbardziej cechował się jednak świetnym odbiorem straconych piłek. Sześć razy zdobywał La Liga, cztery razy Puchar Europy, raz Puchar Interkontynentalny i raz Puchar Hiszpanii.

Ramos 1958-1960
Urodził się w 1936 roku w Montevideo. Ze swoją niezwykle powolną grą nie zaadaptował się do białej ekipy, dlatego wypożyczono go do Plus Ultra (1959-60). Rok później został sprzedany do Racingu Santander (1961-62), potem znalazł się w Elche (1962-65), a następnie w Celcie Vigo (1965-67), gdzie zakończył karierę. Przed przejściem do Realu był rekomendowany przez Santamarię jako zastępca Miguela Muñoz, jednak został już na początku posadzony na ławce. Miał być podstawowym napastnikiem Królewskich, jednak rozegrał jedynie dwa mecze w lidze i trzy w Pucharze Króla.

Acosta 1982-83
Urodził się w Paysandú w 1957 roku. To ostatni Urugwajczyk, który założył koszulkę Realu. Jego kariera w Madrycie była bardzo krótkotrwała. W stolicy Hiszpanii grał tylko jeden sezon, w którym wystąpił w jednym spotkaniu ligowym i w jednym meczu Pucharu Króla. Cechował się zbyt powolnym holowaniem piłki. Po opuszczeniu Madrytu, zakończył piłkarską karierę.

Wyłącz AdBlocka, żeby zobaczyć pełną treść artykułu.

Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!

Komentarze

Wyłącz AdBlocka, żeby brać udział w dyskusji.

Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!