Nieśmiertelni!

Nieśmiertelni. Zwycięstwem nad Włochami prowadzona przez Del Bosque Hiszpania zapisała się na kartach historii, jako pierwsza drużyna, która wygrała z rzędu trzy wielkie turnieje. Tablica wyników mówi wszystko. 4:0 z zespołem, który w pięciu poprzednich meczach stracił jedynie trzy gole. Ale co się dziwić, skoro każdy element układanki funkcjonował dziś perfekcyjnie. Od genialnego między słupkami Ikera po wchodzącego zza linii bocznej tak krytykowanego Torresa. I to nie jest tak, że Włosi zawiedli, myślę, że na Hiszpanię nie byłoby dziś mocnych. Jak kilka dni wcześniej pisałem, że piłka nie chodzi im już tak płynnie, tak tego wieczoru znowu przypomnieli mi, dlaczego są tak cholernie dobrzy. Nie pomógł nawet świetny dotychczas Buffon, bo dziś Włochów mogły uratować jedynie słupki i poprzeczki, których niestety dla Italii Hiszpanie nie obijali w ogóle. Wyłączony z gry w środku pola został Pirlo, który cofał się po piłkę aż w okolice strefy Buffona.

O Balotellim i Cassano nie wspomnę, bo Piqué i Ramos przestawiali ich jak dzieci. Trochę ożywienia wniósł po przerwie Di Natale, ale i on nie potrafił znaleźć sposobu na Ikera. Warto odnotować, że prawie całą drugą połowę Włosi grali w osłabieniu, chociaż nie z powodu czerwonej kartki. Z uwagi na wykorzystane zmiany przez trenera Prandelliego i pechową kontuzję Motty na boisku zrobiło się luźniej. A takiej okazji Hiszpanie już nie zmarnowali. Biorąc pod uwagę całą imprezę nie wiem, czy triumf jest zasłużony, ale za finał ogromne brawa. Klasa. Gdy zrozumieli, jak blisko są celu, weszli na poziom nieosiągalny dla nikogo. Bawili się piłką, grali swoje, nie zmienili stylu i są mistrzami. Mistrzami historii.

ĄTricampeones!