Advertisement
Menu
/ RealMadryt.pl

Dramat na Bernabéu

Królewscy przegrywają po dziwacznie straconej bramce

Podopieczni Bernda Schustera próbowali zadać rywalom szybki, ogłuszający cios od początkowych minut nacierając na bramkę Abbondanzieriego. Okazja na otworzenie wyniku nadarzyła się już w 4. minucie, kiedy to głodny goli van Nistelrooy lobował z kilkunastu metrów golkipera, jednak do siatki nie trafił. W sukurs poszedł mu natychmiast drugi ze snajperów, Raul. Cztery minuty po akcji partnera z linii ataku otrzymał świetne podanie z głębi pola, jednym ruchem położył bramkarza, przełożył futbolówkę na prawą nogę i kiedy wydawało się, że dopełni formalności został zablokowany przez jednego z defensorów. Chwilę przed tą akcją gorąco zrobiło się niejednemu madridiście, a to za sprawą Ikera Casillasa. Podanie nieomylnego zazwyczaj portero okazało się zbyt słabe, do anemicznie toczącej się piłki doskoczył Uche, ale sytuację uratował Heinze.

Następnie do głosu próbowali dojść nasi dzisiejsi rywale. Próbowali, bowiem próby kreowania akcji sprawiały im sporo kłopotów, głównie dzięki niezłej postawie Królewskich w środku pola. Gdy już futbolówka wędrowała w pole karne Casillasa, bez większych problemów interweniowali defensorzy. W zespole gospodarzy swoje umiejętności gry głową prezentowali najczęściej Guti oraz Baptista, chociaż nie przyniosło to wiele pożytku drużynie. Pierwszy z nich w 18. minucie uderzył obok słupka, drugi dwukrotnie pokazywał, że nad tą umiejętnością powinien popracować na treningach. Dużo lepiej spisywał się blondwłosy pomocnik zagrywając do kolegów, jak to uczynił w 33. minucie, stwarzając okazję bramkową wspomnianemu wyżej Brazylijczykowi. Julio niestety nie grzeszył dziś skutecznością, zatem i w tej sytuacji zawiódł, posyłając piłkę w trybuny. Na pięć minut przed końcem pierwszej połowy mieliśmy jeszcze rzut wolny niedaleko szesnastki Getafe, jednak sześcioosobowy mur speszył Raula, który znacznie przestrzelił. Odpowiedź przeciwników ograniczyła się do egzekwowania wolnego, po którym pewnie interweniował Casillas.

Nie minęły dwie minuty drugiej odsłony, a pod bramką przyjezdnych już zrobiło się gorąco. Po raz kolejny motorem napędowym Królewskich był Robben, który pomknął lewą flanką i odegrał na szesnasty metr, gdzie czyhał niepilnowany Raul. Uderzenie naszego kapitana pozostawiało jednak wiele do życzenia – z poprzeczką minęło się o kilka dobrych metrów. W 51. minucie w polu karnym Los Merengues zamieszał Uche, powstrzymany ostatecznie przez… Raula. Po chwili gra przeniosła się na drugą połowę boiska, gdzie szarżę, tym razem prawym skrzydłem, zakończył niecelnym uderzeniem Arjen. Następna groźna akcja była udziałem Gutiego i Baptisty: Hiszpan klatką piersiową zagrał do Brazylijczyka, a ten oddał świetny strzał, niewiele mijający bramkę. Nasz drugi kapitan wyraźnie złapał wiatr w żagle i gdy nadarzyła się okazja do egzekwowania rzutu wolnego, nie pozwolił odebrać sobie tej przyjemności. Futbolówka szybowała ładnie, w kierunku prawego skrzydła, jednak zbyt powolnie, aby zaskoczyć czujnego Abbondanzieriego.

Chcąc wnieść odrobinę świeżości do ofensywy swojego zespołu, Bernd Schuster zdecydował się wprowadzić Drenthego w miejsce Baptisty. Nim błyskotliwy canterano zdążył się rozkręcić, stała się rzecz niesłychana. Po jednej z wielu akcji Królewskich na bramkę uderzył Torres, piłkę odbił golkiper gości, lecz dopadł do niej Raul, natychmiast odegrał do Robbena i Holender umieścił ją w siatce. Zajęci świętowaniem zawodnicy nie zauważyli decyzji sędziego, który dopatrzył się pozycji spalonej u Raula i pozwolił Getafe na wznowienie gry, nim większość Blancos zauważyła, co się dzieje. Goście wykorzystali nadarzającą się okazję, przeprowadzili błyskawiczną kontrę, podczas gdy wesprzeć Ikera mogli tylko Heinze i Guti. Z walecznym trio poradził sobie Uche i bez problemu pokonał Casillasa. Wściekłość, frustracja i desperacja zastąpiły w umysłach naszych zawodników waleczność, kreatywność i chęć do gry. Zawiódł się ten, kto liczył na zdrową reakcję po straconym (i to w takich okolicznościach) golu, kto wspominał zeszłoroczne remontady. Gospodarze totalnie zgubili rytm i zamiast w ekspresowym tempie się pozbierać, rozmyślali zapewne o złym arbitrze, który się na nich uwziął. W 74. minucie utykającego Gutiego zmienił Higuain, co stanowiło pewną nadzieję na końcówkę meczu.

Zmiana nastrojów nie wróżyła niczego dobrego: akcje były chimeryczne, namnożyło się fauli, bezsilność i rozdrażnienie przekładały się na pochopne decyzje i niedokładne podania. W 81. minucie sygnał do ataku dał szkoleniowiec Realu dokonując zmiany, która nie pozostawiała żadnych wątpliwości – trzeba próbować do końca. Miguela Torresa zmienił inny wychowanek, Soldado. Na nic zdała się obecność dwóch młodych, przebojowych i przede wszystkim pełnych sił napastników. Ani Gonzalo, ani Roberto nie wpłynęli znacząco na losy spotkania. Pierwszy domagał się rzutu karnego po wyimaginowanym zagraniu ręką przeciwnika i katastrofalnie spudłował w ostatnich sekundach pojedynku, drugi natomiast nie zaprezentował nawet ułamka swych umiejętności. Tuż po wspomnianym pudle Argentyńczyka sędzia zagwizdał po raz ostatni.

Kilka gorzkich słów arbitrowi zapewne się należy, ale tłumaczenie kolejnej porażki z rzędu cudzymi błędami jest domeną słabych. Jeśli już szukać przyczyn dzisiejszej klęski to wyłącznie w formie, jaką zaprezentowali przed własną publicznością podopieczni Schustera. Pierwsze czterdzieści pięć minut, owszem, stało na przyzwoitym poziomie: jak zwykle aktywny na obu skrzydłach był Robben, w polu karnym sporo zamieszania robił kapitan, rywalom skutecznie utrudniał życie Gago, obrona wydawała się nie mieć słabych punktów. Goli wprawdzie nie oglądaliśmy, ale mało który madridista rwał w przerwie włosy z głowy. Kuriozalnie stracona bramka zupełnie podcięła skrzydła całej drużynie i jestem w stanie tę bezsilność zrozumieć. Nie zrozumiem jednak, dlaczego przez ponad dwadzieścia minut jedenastu zawodowych piłkarzy nie potrafiło się pozbierać i udowodnić, że w tym sezonie walczą oni o mistrzostwo. A skoro jesteśmy przy mistrzostwie, wieści są nienajlepsze – przewaga nad FC Barcelona stopniała szybciej, niż śnieg w Karkonoszach, a Duma Katalonii wyraźnie ma chrapkę na zrewanżowanie się za zeszły sezon. Nie wierzę, że powrót do zdrowia Robinho, czy Pepego będzie miał zbawienny wpływ na zespół. Czekam na poważną reakcję Schustera, a nie zapewnienia, że jeszcze jedna przegrana wyjdzie nam na korzyść.

Real Madryt: Casillas; Ramos, Cannavaro, Heinze, Torres; Baptista, Gago, Guti, Robben; Raúl i van Nistelrooy.
Getafe CF: Abbondanzieri; Cortés, Belenguer, Cata Díaz, Licht; Celestini, Casquero, Pablo Hernández, Manu del Moral; Albín i Uche.

Sędzia: Arturo Daudén Ibáńez

Kartki: Cannavaro, Heinze, Higuain - Celestini, Casquero, Belenguer (wszyscy żółte)

Widzów: 69.600

Bramka:
0-1, min. 64, Uche Pobierz z RealMadrid.pl lub Pobierz z Rapidshare

Wyłącz AdBlocka, żeby zobaczyć pełną treść artykułu.

Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!

Komentarze

Wyłącz AdBlocka, żeby brać udział w dyskusji.

Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!