Villarreal atakuje bokami, a cierpi w środku

Ostatnie wyniki Villarrealu nie są tak pozytywne, jak te wcześniejsze, a odczucia wokół ekipy też nie są takie same, ale MARCA stwierdza, że nie trzeba ogłaszać alarmu, bo zespół ciągle jest na piątym miejscu, był przez dwie kolejki liderem oraz awansował w Lidze Europy. Poza kwestiami taktycznymi i formą niektórych zawodników, które mogą przyprawiać Marcelino o ból głowy, trzeba wspomnieć przede wszystkim o serii kontuzji we wszystkich formacjach. Obecnie najgorzej jest w obronie, gdzie dzisiaj zabraknie dwóch podstawowych graczy. Jeden z nich, Mario, jest kluczowy dla defensywy i ofensywy.

GRA DRUŻYNOWA: Zmiany w organizacji
Taktyka nie zmienia się od kilku systemów: system to 4-4-2, chociaż Marcelino w starciach z Barceloną i Getafe stawiał na pięciu pomocników i jednego atakującego. Nie poszło za dobrze, bo oba zakończyły się porażkami.

Wobec niestabilności na pozycjach ofensywnych Villarreal zreorganizował całą grę do przodu. Dotychczas teoretyczni skrzydłowi grali bardziej w środku i zostawiali korytarze dla bocznych obrońców. W tym sezonie boczni pomocnicy zostają na skrzydłach, próbują rozciągać grę, a boczni obrońcy włączają się z kolei do gry wewnętrznymi ścieżkami. Celem pozostaje poszukiwanie sytuacji dwóch na jednego, w której pomoc oferuje jeszcze jeden z napastników, którzy schodzą na boki, żeby wzmacniać te przewagi.

W ostatnich meczach istniał jednak za duży dystans między dwoma środkowymi pomocnikami a dwoma napastnikami, którzy stają bardzo wysoko, starając się zepchnąć stoperów rywala jak najbliżej pola karnego. Między tą czwórką powstaje pusta strefa, którą wykorzystują przeciwnicy, gdy poradzą sobie z pierwszą linią pressingu.

GRA OBRONNA: Narażeni w środku
W ostatnich meczach Villarreal traci więcej goli normalnie. Blok złożony z czterech obrońców i dwóch środkowych pomocników jest przełamywany przez rywali ze sporą łatwością. Do tego źle działa powrót do defensywy. Kłopoty mają stoperzy: Bailly'emu brakuje doświadczenia, a Ruiz nie ma szybkości. Dzisiaj dodatkowo nie zagrają dwaj podstawowi boczni obrońcy, więc zespół może cierpieć jeszcze bardziej.

GRA W ŚRODKU POLA: Rozłam na dwie części
Bruno pozostaje termometrem drużyny. Wyjście do ataku organizowane jest wokół niego, on jest także pierwszym wychodzącym do pressingu, czasami dobiega pod pole karne rywala. Skrzydłowi, jako że zostają bardziej na bokach, nie uczestniczą tak bardzo w grze, przez co często ekipa przechodzi na system 4-2-4 i jest podzielona na dwie wyraźne części.

GRA OFENSYWNA: Dobry tandem
Soldado i Bakambu dobrze się rozumieją. Hiszpan cofa się, żeby pomagać pomocnikom, a Francuz łamie obronę rywala dzięki szybkości. Często dochodzi do zamiany ról. Villarreal najczęściej atakuje skrzydłami i wrzutkami z bocznych sektorów. Piłki od Denisa Suáreza to prawdziwe zagrożenie.

DODATKOWE INFORMACJE Z ANALIZY:
Najlepsze z Villarrealu: Przejścia drużyną, gdy linie grają blisko siebie.
Najgorsze z Villarrealu: Zatracono intensywność w pressingu, szczególnie w strefie środkowej.
Dwie wygrane na trzydzieści: Villarreal wygrał z Realem tylko dwa razy na trzydzieści starć w Primerze. Reszta wyników to 19 porażek i 9 remisów.
Trzynaście goli: Villarreal w siedmiu meczach u siebie w tym sezonie w Lidze zdobył trzynaście goli. Trafiał w każdym takim spotkaniu.