Co stało się z La Fábricą?

Co stało się z La Fábricą? Są dwa niezawodne sposoby na zmierzenie postawy każdej cantery. Pierwszy to oczywiście pierwsza drużyna, naturalny cel każdego piłkarza, drugi to narodowa reprezentacja. W tym wypadku mówimy o drużynach z najwyższej klasy rozgrywkowej.

Obecnie, w czasach, gdy Barcelona, by zdobywać tytuły, stawia na La Masíę, a jej gra jest chwalona przez wszystkich (wystarczy powiedzieć, że siedmiu wychowanków grało od pierwszej minuty w meczu z Arsenalem na Emirates, gdzie Barcelona dosłownie tłamsiła gospodarzy przez ponad 70 minut; siedmiu także wybiegło na mecz z Realem na Bernabéu) trzeba zapytać co źle zrobił Real, że w ostatnich latach wypuścił ze szkółki tak mało piłkarzy.

Statystyki są jednoznaczne. Wielu kibiców jest rozczarowanych brakiem powołań dla canteranos na mecze pierwszej drużyny. Na pewno La Fábrica to wciąż centrum kształtowania piłkarzy. Inną sprawą jest to, że pierwsza drużyna nie jest w stanie skorzystać z tej pracy u podstaw.

Mimo wszystko posucha w pierwszej drużynie Realu Madryt absolutnie nie odzwierciedla statusu wychowanków w reprezentacji. Z cantery Barcelony pomiędzy 1 stycznia 2000 roku a 31 grudnia 2009 roku w kadrze zadebiutowało 18 piłkarzy. Znacząca liczba, ale nie odległa od tej Realu, gdzie 15 zawodników uformowanych w canterze Królewskich zadebiutowało w kadrze w tym samym okresie. Większą różnicę widać wtedy, kiedy zaczniemy analizować z jakich klubów zawodnicy wybijali się do kadry.

Z 18 wspomnianych wychowanków Barcelony aż siedmiu debiutowało w reprezentacji będąc piłkarzami Blaugrany. Mowa tutaj o Puyolu, Xavim, Gabrim, Inieście, Bojanie, Piqué i Busquetsie. W przypadku Madrytu liczba jest o wiele skromniejsza: jedynie dwóch zawodników. Dwóch z piętnastu. Casillas i Raúl Bravo. To chyba największy problem Realu, a widać to w porównaniu ze statystykami innych zespołów z Ligi.

Z zawodników wychowanych w miasteczku sportowym José Ramóna Cisnerosa, czyli miejscu, gdzie trenują młode talenty Sevilli, we wspominanym okresie w kadrze debiutowało dziewięciu piłkarzy, z których aż pięciu w momencie debiutu było piłkarzami Sevilli (Reyes, Sergio Ramos, Puerta, Capel i Jesús Navas). W przypadku Valencii mówimy o pięciu z sześciu wychowanków (Albelda, Curro Torres, Silva, Albiol i Pablo Hernández).

W momencie, gdy pół Hiszpanii domaga się powołania na Mundial Pedro, trzeba postawić sobie kolejne pytanie: ile jeszcze będzie trzeba czekać na piłkarza wychowanego przez Real, który dostanie powołanie do najlepszej reprezentacji świata jako madridista? Na razie ostatnim takim przypadkiem jest wspomniany Raúl Bravo, który debiutował siedem i pół roku temu!

Podsumowując, Marca przedstawiła ilu piłkarzy wychowanych przez dany klub debiutowało w pierwszej reprezentacji Hiszpanii między 1 stycznia 2000 a 31 grudnia 2009. W nawiasie liczba wychowanków, którzy debiutowali grając w klubach, których cantery ich wychowały.

18 (7) Barcelona: Luis Cembranos, Rufete, Gerard, Puyol, Xavi, Javi Moreno, Albert Luque, Gabri, De la Peńa, Luis García Sanz, Reina, Cesc, Iniesta, Sergio García, Fernando Navarro, Bojan, Piqué, Busquets.
15 (2) Real Madryt: Juanmi, Víctor Fernández, Casillas, Víctor Sánchez, Raúl Bravo, García Calvo, Koke Contreras, Mista, Soldado, Luis García Fernández, Arbeloa, De la Red, Mata, Diego López, Negredo.
9 (5) Sevilla: Velasco, Salva, José Mari, Marchena, Reyes, Sergio Ramos, Puerta, Capel, Jesús Navas.
6 (5) Valencia: David Albelda, Curro Torres, Javi Navarro, Silva, Albiol, Pablo Hernández.
4 (4) Athletic: Aranzubia, Del Horno, Iraola, Fernando Llorente.
4 (3) Betis: Diego Tristán, Joaquín, Capi, Juanito.
4 (2) Atlético: Ricardo, Torres, Antonio López, Arizmendi.
3 (1) Osasuna: Tiko, Orbaiz, Monreal.
3 (0) Las Palmas: Manuel Pablo, Guayre, Ángel.
2 (2) Real Sociedad: Xabi Alonso, López Rekarte.
2 (2) Espanyol: Raúl Tamudo, Sergio.
2 (0) Levante: Juanfran, Vicente.
2 (0) Sporting: David Villa, Angulo.
2 (0) Valladolid: César, Rubén Baraja.
2 (0) Logrońés: Romero, José Ignacio.
1 (1) Celta: Oubińa.
1 (0) Mallorca: Riera.
1 (0) Xerez: Güiza.
1 (0) Oviedo: Cazorla.
1 (0) Albacete: Pablo Ibáńez.
1 (0) Sao Cristovao: Catanha.
1 (0) Rio Branco: Senna.
1 (0) Independiente: Pernía.
1 (0) Club Deportivo Masnou: Unai Vergara.
1 (0) Moscardó: Óscar Téllez.
1 (0) Tàrrega: Capdevila.

Uwaga: Oczywiście trudno jest dokładnie określić w przypadku kilku piłkarzy czy są oni wychowankami danego klubu, ponieważ niektórzy zawodnicy w czasach młodości zmieniali drużyny nawet po kilka razy.

(Fot. Marca) 3 czerwca 2000 roku, Iker Casillas debiutuje w reprezentacji w meczu ze Szwecją zmieniając w 62. minucie José Francisco Molinę.