ĄFeliz cumpleańos, Gonzalo!

Jeśli miałbym wymieniać trzech moich ulubionych piłkarzy, to w pierwszej trójce zawodników, których kariery wciąż trwają, z pewnością znalazłby się on – Gonzalo Higuaín. Fanem jego nieprzeciętnego talentu zostałem już w czasach jego gry w River Plate, gdy wydawało się, że Argentyńczykom wyrasta kolejny… No, może nie Diego Maradona, ale z pewnością co najmniej Ariel Ortega, w tamtych czasach El Pipita był bowiem raczej prawym skrzydłowym aniżeli napastnikiem. Nie muszę więc chyba tłumaczyć, jak cieszyłem się, gdy włodarze Realu Madryt obwieścili, że udało im się zakontraktować tego właśnie, dziewiętnastoletniego wówczas, gracza.

Ojciec Gonzala, Jorge – zwany El Pipa, „Fajka”, dlatego też Higuaín junior jest „Fajeczką” – zaczynał karierę w stołecznym klubie Nueva Chicago, po kilku latach trafił do Boca Juniors, skąd przeniósł się do Francji, do Stade Brest. Grał tam co prawda jedynie przez rok, ale w tym okresie i właśnie tam urodził się Gonzalo, który dzięki temu ma także obywatelstwo francuskie – dlatego w swoim czasie walczyła o niego reprezentacja Francji, którą jednak kulturalnie odprawił. Jorge zaś – po roku, jako się rzekło – wrócił do ojczyzny, do River Plate, gdzie kilkanaście lat później zaczął karierę jego syn.

W Madrycie Gonzalo przeżywał wzloty i upadki – za czasów Fabia Capello strzelił kilka ważnych goli, później jego talent jakby przestał się rozwijać i dzisiejszy solenizant powędrował na ławkę. Teraz jednak znów jest w formie – i to jakiej. Przestał już właściwie pojawiać się na prawej pomocy, stał się rasowym napastnikiem i ostatnio strzela gola za golem. Są wcale duże szanse, że naprawdę stanie się w najbliższych latach jednym z najlepszych piłkarzy na świecie, może nawet jednym z najlepszych piłkarzy w historii Realu Madryt.

ĄFeliz cumpleańos, Gonzalo! Niech Ci się dobrze wiedzie w Madrycie – i strzelaj jeszcze więcej bramek.