Alfredo di Stéfano - część 2.

Cały piłkarski świat odlicza czas do złożenia uroczystego hołdu Alfredo di Stéfano. Nastąpi to 17 lutego. W ramach przygotowania do tego wydarzenia, oficjalna strona Realu Madryt proponuje podsumowanie życia i kariery tego wielkiego piłkarza.

Rozdział 2 - Real Madryt (1953 - 1964). Narodziny legendy.
To było jak wczesny prezent świąteczny. Real Madryt uprzedził Barcelonę i Alfredo di Stéfano został piłkarzem Królewskich. 23 września 1953 roku zadebiutował w meczu przeciwko francuskiemu Nancy. O godzinie 10 rano wysiadł na dworcu kolejowym Atocha w Madrycie, poddał się badaniom fizycznym, zameldował rodzinę w hotelu i przed drugą popołudniu był już na stadionie. Nie trenował przez dwa miesiące, a i tak zdobył bramkę. Mecz przeciwko Nancy był pierwszym z 510, jakie zagrał w barwach Realu Madryt. Zdobył w nich 418 bramek.

Rekord nie do powtórzenia.
Ośmiokrotny mistrz Hiszpanii, pięciokrotny zdobywca Pucharu Europy, zdobywca Pucharu Hiszpanii i wielu, wielu innych. Pięciokrotny król strzelców Primera Divison (1953/54, 1955/56, 1956/57, 1957/58 i 1958/59).

To była jedna z najlepszych, jeżeli nie najlepsza drużyna w historii piłki nożnej. Gento, Rial, Kopa, Puskas, Santamaría, Juanito Alonso, Zárraga... I Di Stéfano. Oni wprawiali w ekstazę publiczność na nowym Estadio Santiago Bernabeu. Liderem był di Stéfano, chociaż sam zawsze stawiał na siłę zespołu, nie indywidualności. Zawodnik kompletny, pełen profesjonalizm zarówno na boisku, jak i poza nim. Magazyn France Football dwukrotnie, w latach 1957 i 1959, honorował go prestiżową Złotą Piłką dla najlepszego Europejczyka w futbolu.

Bolesne momenty.
Jednak nawet kariera takiego giganta jak di Stéfano nie była usłana tylko różami. Nigdy nie zapomni, jak został porwany przez grupę partyzantów z organizacji F.A.L.N. w Caracas w 1963 roku. Cierniem w karierze jest też brak rozegrania choćby jednego meczu na Mistrzostwach Świata z reprezentacją Hiszpanii. A w kadrze wystąpił 31 razy. Dla Realu Madryt zagrał po raz ostatni 27 maja 1964 roku. Był to IX finał Pucharu Europy z Interem Mediolan.

Rok z Espanyolem i ...Adios
Di Stéfano po zakończeniu występów w Madrycie grał jeszcze przez jeden sezon w Espanyolu. Na otwarcie rozgrywek zagrał w Barcelonie z ... Realem. Definitywnie z piłką nożną rozstał się w meczu Real Madryt - Celtic Glasgow w 1967 roku. Całe spotkanie było hołdem dla zawodnika z numerem 9 na koszulce. Alfredo di Stéfano zakończył karierę.

Następny rozdział - Trener