Urodziny Emersona

Emerson Ferreira da Rosa przyszedł na świat w Pelota, 4 kwietnia 1976 roku. Tajniki piłki nożnej zgłębiał w juniorskich drużynach Gremio Porto Alegre, w którego barwach zadebiutował też w profesjonalnym futbolu w 1994 roku. Ciężka praca i determinacja bardzo szybko przyniosły pierwsze owoce w postaci wywalczonych tytułów: Pucharu i Mistrzostwa Brazylii oraz Copa Libertadores. Uzdolnionego obrońcę, bowiem na tej pozycji zaczynał swoją karierę, wkrótce dostrzegli wysłannicy ze Starego Kontynentu, konkretnie z niemieckiego Bayeru Leverkusen. Po negocjacjach, latem 1997 roku Emerson dołączył do ekipy z BayArena, gdzie bez większych problemów wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce. Zdecydowana i pewna gra w defensywie przysporzyły Pumie wielu sympatyków, szczególnie w zarządzie AS Romy, która w 2000 roku zaproponowała Emersonowi przeprowadzkę do Wiecznego Miasta.

Debiutancki sezon należał do wyjątkowo udanych - dzięki sugestii Fabio Capello Brazylijczyk spróbował swoich sił w roli defensywnego pomocnika, z powierzonych zadań wywiązał się wyśmienicie, a Giallorossi sięgnęli po mistrzostwo kraju. Gdy po czterech sezonach współpracy, włoski szkoleniowiec dostał posadę w Juventusie Turyn, postarał się też o sprowadzenie do klubu Emersona, który stał się głosem trenera na murawie. Wraz ze Starą Damą sięgnął po swoje drugie scudetto. Mógłby tez zapisać na swoim koncie kolejne, jednak na jaw wyszła afera korupcyjna, w którą zamieszany był turyński zespół. Decyzją sądu tytuł mistrzowski został anulowany, a Juve zdegradowano do Serie B. Jako jedni z pierwszych, tonący okręt opuścili: Capello, Cannavaro i właśnie Emerson, wszyscy trzej jako cel swojej podróży obrali Madryt. Niestety całe trio nie radzi sobie tak, jak byśmy tego oczekiwali, a sam Emerson niejednokrotnie był już żegnany przez madridistmo gwizdami. Jego współpraca z trenerem nie jest już tak owocna, jak to miało miejsce we Włoszech i coraz częściej zajmuje on miejsce na ławce rezerwowych.

Równie dynamicznie rozwijała się kariera reprezentacyjna dzisiejszego jubilata. Do kadry Canarinhos trafił w 1998 roku i od tego czasu regularnie otrzymywał powołania od szkoleniowców. Pierwsza wielka impreza, w jakiej wziął udział, to Mistrzostwa Świata we Francji, gdzie jego zespół sięgnął po wicemistrzostwo w finale ulegając gospodarzom. Kolejny Mundial musiał oglądać w telewizji, gdyż kontuzja, jakiej nabawił się podczas treningu, wykluczyła wyjazd do Korei i Japonii. Ambitne plany "odbicia" sobie tamtej nieobecności na kolejnych mistrzostwach spełzły na niczym, ponieważ na ćwierćfinałach Brazylijczycy zakończyli swoją przygodę z niemieckim Mundialem.

Pierwszym życzeniem, które przychodzi mi do głowy, jest powrót do szczytowej formy, jaką Emerson prezentował przez wiele sezonów, głównie tych spędzonych w Italii. Pod względem efektowności gry zajmuje on jedno z ostatnich miejsc w Realu, jednak jego solidna postawa w defensywie jest zespołowi wyjątkowo potrzebna. Od kilku lat Królewscy mają problem z obsadzeniem pozycji defensywnego pomocnika, a Brazylijczyk miał być na to lekarstwem - czego oczywiście serdecznie życzymy. Gdybyśmy znów dostąpili przyjemności oglądania Emersona – gracza nie do przejścia, zapewne kibice wybaczyliby pomocnikowi marne początki w Madrycie. Oby tak się stało, a Puma zdobyła w tym sezonie pierwsze trofeum na hiszpańskiej ziemi.